ابتدا در تعریف این دو نوع وکالت باید به نحوه عزل وکیل پرداخت. برای عزل وکیل تعیین شده در وکالت‌نامه، در حضور موکل و وکیل در دفترخانه اسناد رسمی، موکل طی فرآیندی اعلام می‌کند که می‌خواهد وکیل را از وکالت خود عزل کند؛ اما اگر شرطی ضمن وکالت‌نامه آمده باشد که این حق را از موکل عزل کرده باشد، در این حالت دیگر حق عزل وکیل با موکل نیست و به آن وکالت بلاعزل می‌گویند اما اگر بنا بر این باشد که وکالت باطل شود و وکیل رضایت دهد طرفین پس از تنظیم وکالت می توانند با توافق با همدیگر جهت ابطال وکالت نامه به دفترخونه مراجعه کرده و وکالت را باطل کنند.

وکالت تام‌الاختیار هم به این معناست که فردی که به عنوان وکیل در وکالت‌نامه تعیین شده، می‌تواند در تمامی امور موکل خود، از جمله امور مالی، اداری و رسیدگی و انجام دادن امور از هر نوع مثل تشریفات شرعی و قانونی، ناقله و متصوره که جزء امور حقوقی موکل محسوب می‌شوند، دخالت کند و بدون نیاز به اجازه موکل در آنها دست ببرد. اما باید تمامی امور را به وکیل گزارش کند و حتی می تواند پس از تنظیم وکالت نامه رسمی طبق قرداد داخلی از موکل در خواست اجرت کند.

تفاوت وکالت بلاعزل و تام‌الاختیار در موارد اختیارات هر یک است. تنظیم وکالت نامه تام‌الاختیار برای فروش املاک و مستغلات و ماشین و غیره انجام می شود. اما تنظیم وکالت نامه بلاعزل زمانی انجام می شود که فرد ملکی یا ماشین یا مغازه و … را فروخته باشد و فرد موکل نتواند او را عزل کند.